Jasia Dawidowicz to 9-letnia Żydówka, która do jesieni 1939 roku wiodła spokojne, beztroskie życie, pełne, głównie ojcowskiej, miłości. Wydarzenia rozpoczynające długie 6 lat wojny zmieniły życie tej żydowskiej rodziny w koszmar, wypełniony strachem, ucieczką, głodem
i chorobami. Dziewczynka dzielnie znosiła wszystkie przeciwności losu, niejednokrotnie wykazała się wielką odwagą, w konsekwencji czego udało się jej przejść na „drugą stronę”. Niestety, to był czas pożegnania z rodzicami, których już potem nie spotkała...
Książka opisuje dramatyczne wydarzenia, ale widziane naiwnymi oczami dziecka. Dziecka, które nie do końca rozumie ogrom tragedii, jest zaskoczone bezradnością dorosłych, rodziców.
Książka przepełniona skrajnymi emocjami, które kłębią się w duszy, sercu i w główce małej Żydówki. Podziw wzbudza wielka nadzieja, która do ostatnich chwil wojny, i pierwszych miesiącach po zakończeniu jej, nie opuszcza dziecka... nadziei, że spotka matkę, ojca... że innym też udało się przeżyć... że wrócą te piękne chwile, które spędziła w rodzinnym domu przed 1939 rokiem... ta nadzieja pozwoliła przetrwać Jasi najtrudniejsze chwile...
„Nie sposób się oderwać od lektury”- to opis z obwoluty książki. Zgadzam się z tym stwierdzeniem. Lektura wciąga, trudno się od niej oderwać. Pomimo poruszania trudnych tematów, jak stosunek do Żydów czy tematy dotyczące religii, książka napisana jest lekko, nie przytłaczająco. Wynika to z faktu, że całość napisana jest z perspektywy spostrzegania świata przez dziecko, ale
i z niezaprzeczalnego, ogromnego talentu pisarskiego Janiny David.
Z pełnym przekonaniem mogę stwierdzić, że „Skrawek nieba” Janiny David to książka, którą trzeba przeczytać...
Arleta Rojowska
Za książkę dziękujemy Wydawnictwu
Komentarze
Prześlij komentarz